Mittwoch, 10. April 2013

Arjin'le 3 güzel yil...

3 kocaman yil gecmis, nasil gecti, ne ara 3 yil oldu anlayamadim ben!!! Bak sade bu his icin bile yeniden anne olurum... Bildigim birsey var ki benim kiz gibi aksiyonun dibine kadar vuran cocukla dahi olsa annelik güzel, annelik baska, annelik bir deli isi...
Tekrar yeniden secme sansim olsa elbette yine anneligi tatmayi secerdim ama daha erken yaslarda zira bu sabir olayi gec yaslarda cok kit-kanat oluyor... Benim kadar özgürlügüne düskün bir birey mutlak vardir ama iste kisi kendini bilir ya, bende ona istinaden diyorum ki cocuklu hayat elbette kisitlayici, elbette yorucu, elbette önceliklerin degistigi bir yasam... Ve herseye ragmen sinirsiz bir hayalgücü, günlük ögrenme aktiviteli, her dakika aksiyonlu üstelik bunlar bedava haa tabii kisa süreli sinir krizleri yaratiyor ama herseyin bir bedeli var degil mi???
Anne olduktan sonra asla bir daha eski siz olamiyorsunuz bu dogru, eski sizi özlüyorsunuz bu da dogru hele romantizm uzaktan hep göz kirpan ama yaklastiginda sizi teget gecen bir olay bu da dogru ahhh ahhh :(
Neyse derin mevzulara girdik, konumuz; Arjin ve 3 koca yili!!!

- Bakalim bu koca 3 yilda neler olmus...

Berbat giden mide bulantilariyla süphelendigim ve doktorumun hamilesiniz diyerek elime verdigi siyah-beyaz ultrasan fotografi... Sonrasinda gelisen hamilelik durumlari, amniyosentez testleri, 3D fotograflari ve bir gece altima kacirdigimi sanmam, oysa plesentam yirtilmis... Ve minik kizimin bize yaklasma serüveni böylece baslamisti...



Banami güzeldi, baskasinada öylemiydi bilemem ama bildigim dünyanin en güzel seyini ben dogurmustum...

Sorunlu bir ilk 3,5 aydan sonra hayat biraz daha katlanilir olmustu... Uykular düzelmisti, kesintisiz 10-12 saat uykular gelmisti ohhh bee!!!
Ve emekleme... Dokunma... Tatma... Zaman bunlar arasinda gecip gderken bir baktik kocaaa ilk 1 yil gecmis...



Bir yer cücesiydi artik ve yari bagimsiz günler gelip bizi bulmustu... Artik hicbirsey eskisi gibi olmayacakti!!!

Arjin'nin su an bu denli bagimsiz, bu denli ben yapacagim demesinin ardinda sanirim o ilk 2 yillik özgürlük yatiyor... Cok rahattim, serbesttim ve hayir kelimesini tasaruflu kullanan bir anneydim ( nere gitti acaba o Elif? )...
Ne zaman Arjin 19-20 aylara yaklasti o dudak isirtan, icinizden derin derin nefes aldirtan ne oldu bu cocuga durup dururken dedirten dönem basladi, bunun adi: 2 yas sendromuydu... Ve hosgelmemisti :(




Ve tam bagimsiz, ipleri koparmis, bütün gemileri yakip yikmis bir 2 yas cadisi gelmisti evimize...

Bu güzel ve mutlu günden cok kisa süre sonra Arjinde gece uykusuzlugu baslamisti ve kabus dolu tam 5 ay yasadik... Gece 1'de uyanip sabah 5-6'ya dek oturan bir cocuk ama kararli tutumlarla sonucu düzelttik...
Gece uykusu sendromu: 0 - Biz: 1 ....
-alkislar bize gelsin
Bizim Arjin'le tek sorun yasamadigimiz olay yemek yeme olayiydi, bak bundada  -alkislar bize gelsin...
istahsizlik ve inatlasma: 0 - Biz: 1 ....
Ama diger söz konusu "2 yas sendromu, tek basina oyun kuramama, sürekli anneyle oynama, anneyi bagirtma, sinirden aglatma" ve dahi türlü mevzulardan kendime sifiri 0 veriyor, sus daha da konusma diyorum...


Su an itibariyla kuzumun 3 koca yil önce dogmasina 12saat-18 dakika kala durumu asagidaki gibidir...




Gecenin bir yarisi fotografini korku filmi gibi cektim... Hala uyanmadi :)

Bizim koca 3 yilimizi böyle resimsel boyutta sunmak istedim...
Ve kuzumun yasamindaki anlarindan bir kesit sundum...
Bir anne olarak Arjinimin, Yasam atesinin hayatini: "insanca, sevgiyle, barisci, cevresine saygili ve duyarli ve de hep keyifli, hep umutlu bir de hep bizle" yasamasini isterim...

iyki dogmus, iyiki bizim yasamimizi secmis... -tesekkürler Kuzum...